 |
Afscheid Jan Luijks, een S.P.S.-icoon. |
|
Afscheid Jan Luijks, een S.P.S.-icoon. |
Jan Luijks
In het seizoen 86/87 kwam een Brabander naar Zeeland om daar ‘iets' te gaan betekenen bij Sportvereniging Poortvliet Scherpenisse. Hij had iets met masseren, knijpen, kneden en dacht iets te kunnen toevoegen aan deze club. Nu, 27 jaar later, zet hij een punt achter zijn carriere bij S.P.S.. Eén seizoen, in 94-95, verliet hij voor even de club, waarna hij heel snel terugkeerde. Twee seizoenen deed hij het samen met Lilan van Dijk. Ik heb het natuurlijk over Jan Luyks, ONZE verzorger. Een man die ontegenzeggelijk iets heeft toegevoegd aan de club en niet te vergeten, de spelers. Een man met het hart op de tong. Het maakte hem niet uit of hij nu een snotaap van 18, een routinier van dik in de 30, of Hare Majesteit De Koning tegen over zich had. Piet Rokven moet in het seizoen 86-87 hebben gedacht: als ik fitte spelers wil hebben bij S.P.S., moet ik Jan meenemen. Welnu, dat deed hij. Hoewel hij de lastige taak had om de toenmalige waterdrager en een van de clubhelden van SPS, Dirk Opree, te vervangen, deed hij dat met verve. Het leverde Dirk overigens een promotie op, hij werd na drie jaar waterdrager matriaalverzorger bij de club. Jan dus, menig links/rechts back zullen hem inwendig hebben vervloekt als Jan zijn ongezouten mening gaf. Jan was ook niet te flauw iemand op niet mis te verstane wijze gedurende de match te vertellen wat hij er van vond. De ene trainer had hem dan ook beter in de hand dan de andere. En als de trainer bezig was met zijn tactische verhaal voorafgaande aan de wedstrijd, was jan ook niet te beroerd om de een of de andere te vertellen wat hij vooral niet moest doen of wat deze vooral wel moest doen. Tot voor een paar jaar terug wist je op dinsdagavond: grote kans dat Jan gewoon meetraint. Hoewel de jaren ook voor hem begonnen te tellen had hij toch een grote passie: poorten (of panna). En tuurlijk wist hij er een paar in de luren te leggen. Overigens waren dat voornamelijk de jongere spelers, omdat de ouderen vaak al een keer bij Jan ‘aan de beurt' waren geweest en wist wat Jan altijd wilde. Karakteristiek was ook voor Jan tijdens trainingen, zeker als het poorten niet lukte, om lekker met de bal aan de voet, net zo lang te wachten tot hij de bal niet kwijt kon, om vervolgens een diepe bal te geven die steevast voor de tegenstander was. Om vervolgens te gaan lopen mekkeren dat er geen beweging was, er geen spelers vrij liepen. Nee, Jan verveelde nooit. En: met Jan verveelde je nooit. Maar weinig wedstrijden lukte het Jan om in zijn hoekje van de dugout te blijven. Behalve natuurlijk bij een blessure, want dan gaf hij acte de presence. Ook zoiets. Blessures. Ging er een speler neer, dan stond Jan zo bij die speler. Over het algemeen leverde dat geen verdere problemen op, maar er waren van die mannen in het zwart, die dan op hun strepen stonden. Want Jan stond dan al in het veld zonder toestemming van de beste man. Tja, mannen in het zwart en Jan, dat was ook geen gelukkige combinatie. Het leverde overigens vaak hilarische momenten en discussies op, als je er bij stond. Veelal was de vraag van Jan aan de scheids hij soms thuis niets te vertellen had, als hij door de scheids werd aangesproken. Oh ja, en Jan was ook niet te beroerd om de speler van de tegenpartij nog onder uit de zak te geven. Met de bijkomende discussies die daarop volgden natuurlijk. Zoals gezegd, Jan verveelde nooit. Door de jaren heen werd hij een van de gezichten van S.P.S., iemand die de pest aan verliezen had, graag de boel op zijn manier wilde opnaaien (of op scherp wilde zetten), maar vooral: altijd voor iedereen klaar stond. Zijn domein, de behandelkamer, was voor iedereen: voor jong en oud, sps'er maar ook de dames van smerdiek waren bij hem welkom voor een behandeling. En mocht het op de club niet kunnen, geen nood; ook bij hem thuis kon je op afspraak langskomen. Jan heeft S.P.S. nooit laten zakken, ook niet in tijden dat het wat minder ging. Hij heeft de hoogte en diepte punten bij de club meegemaakt. 2e klasse, maar ook bizarre uitslagen in de 4e klasse. Promotie, degradatie, nacompetitie, Jan was hiervan onderdeel en zorgde dat de spelers op de juiste momenten konden pieken. Overigens, een behandeling van Jan bleef je nog wel even bij. Nou heb ik ‘gelukkig' niet zo vaak bij jan op de tafel gelegen, maar jan wist ‘letterlijk en figuurlijk' de vinger op de zere plek te leggen. Begrijp me goed, uiteindelijk werd je fit, maar het was vaak geen pretje om door Jan onder handen genomen te worden. Oh ja Jan, ik verdenk je er nog steeds van Piet van Koulil in de rust van de uitwedstrijd tegen Wik in de kleedkamer te hebben opgesloten. Of was het toch echt teamleider Dirk Uyl? Zijn uitzwaaiwedstrijd was er nou niet een om naar huis te schrijven qua spel en resultaat, maar op originele wijze werd Jan tijdens de laatste wedstrijd van SPS 1 uitgeleide gedaan. Zijn actieve periode zat er op. Jan, namens het bestuur en alle leden, wil ik je danken voor 26 jaar onvoorwaardelijke trouw aan S.P.S. Dertien trainers heb je zien komen en gaan (Piet Rokven, Ad Voermans, Jan Englebert, Piet van Koulil, Meino Dam, Marc de Weerd, Johan Sulkers, Gerard Lazerom, Gerard van Zalinge, Will Raats, Rien Voshol, Peter van Poortvliet en Cees Stoutjesdijk. Dertien personen met een eigen mening, eigen karakter, die in jouw een vastigheid hadden. Die zich bij tijd en wijle aan je vastklampten en je morele vraagstukken voorlegden (wie moet ik waar opstellen, wie speelt er wel/niet). Wij respecteren je beslissing om te stoppen, maar betreuren deze, hoewel de club ook veel vertrouwen heeft in je opvolgster, die je gedurende de afgelopen seizoenen reeds aan het klaar stomen was voor het grote werk. We wensen je, samen met Nel uiteraard, die jou door dik en dun steunde en achter je stond, veel gezondheid en geluk toe, geniet van je kinderen en kleinkinderen en hopelijk zien we je nog eens terug op de club die, mede door jou toedoen, staat waar die nu staat: sportief en financieel gezond. Jan, het ga je goed.
|
|||||
