"Vandaag zouden we het weten:
kunnen we ons meten met de top in onze klasse?"

Op het mooie zonnige sportpark “Cleyn Moerken” van Yerseke was het een wat nerveus begin van S.P.S. Blijkbaar dan toch wat spanningen in de benen van de spelers?

Het was de eerste 15 minuten wat zoeken naar de juiste aanpak van de organisatie. Ap,  deze wedstrijd  door het systeem van Yerseke als voorstopper spelend, daar waar hij anders een grote bijdrage kon leveren in de opbouw, moest nu door deze situatie naar iemand anders worden gezocht die deze taak naar zich toe zou trekken.

Het was uiteindelijk Bart die zich in deze liet zien. Met zijn geweldige drive om alles voetballend te willen klaren was hij deze wedstrijd de motor in het centrum, geassisteerd  door twee medespelers aan de zijkanten  Jörn en Jasper en twee man in de voorste linie, Hilbert en Ramon.

Foto 1: Hilbert van Akkeren doelpuntte tweemaal.

Het was de laatste die al na een speldenprikje van Hilbert en messcherpe counter doeltreffend afronde, 0-1. Vanaf dat moment stond de organisatie van S.P.S. goed. Dat we door onze eigen slordigheidjes Yerseke hielpen om in de wedstrijd te blijven was eigenlijk het enige smetje na de 0-1. Een corner die ingekopt kan worden en van de doellijn kan worden gehaald door de man bij de 2e paal (staat daar natuurlijk niet voor niets) alsmede een paar slim uitgelokte vrije trappen van Yese waren enkele van deze slordigheidjes.

Buiten dat was het S.P.S. dat naarmate de 1e helft vorderde het spel naar zich toetrok en het zich alleen maar kwalijk kon nemen dat het de wedstrijd al niet voor rust besliste door enkele riante mogelijkheden te laten liggen. Gelukkig was het Hilbert die vlak voor rust cool de 0-2 binnentikte en de thee, die we dik hadden verdiend, zeker nadat er bijna 53 minuten waren gespeeld, ons goed deed smaken.

Foto 2: De feestvreugde bij de 0-2.

Tijdens de rust werden er enkele puntjes op de spreekwoordelijk i gezet zodat we in de 2e helft niet verrast zouden worden door een Yese wat zeker de aanval zou zoeken met deze 0-2 op het elektronische scorebord. Het was Michel die jammer genoeg de goed spelende Leander voor de 2e helft moest vervangen wegens een blessure.

De verwachte storm bleef uit of was het gewoon zo dat het de verdienste van S.P.S.  dat Yese niet eens meer de puf had om al was het maar een klein briesje te produceren? We laten het in het midden omdat het S.P.S. zelf was die aan alle goede voornemens van Yese voor de 2e helft een abrupt einde maakte. Na wederom een perfecte counter met one touch voetbal was het Hilbert die 0-3  binnen schoof en aan alle illusies van Yese een einde maakte.

Foto 3: Good "old" Sjakie Quist speelde soms op het randje.

Zonder verder veel problemen was het S.P.S. dat de wedstrijd gecontroleerd uitspeelde. Jan Dey kwam nog in het veld voor de lichtgeblesseerde Jasper en  Mark Smits voor de moegestreden Sjaak Quist. Al met al na 50 minuten gespeeld  te hebben in de 2e helft was het een dik verdiende overwinning die als team was neergezet.

Foto 4: Dit spreekt boekdelen...

O ja, die spanningen, wat was dat toch? Het was de hymne van Yese waarvan we onder de indruk waren, werd me later ingefluisterd...

(Rien Voshol)