06 maart 2010, Sportpark Hulsdonk

Nadat we vorige week vrij waren kon er sinds een behoorlijk lange vorst periode weer twee weken volop worden getraind, en waarna vervolgens de wedstrijd in Roosendaal op papier stond. De selectie was op Leon (blessure) en Artjan die een rondje moest gaan karten compleet, zodat men met 15 man brede selectie aan de wedstrijd kon beginnen.
Nadat Nico zijn plaats de laatste wedstrijd (M.O.C.- uit) had ingenomen, stond nu de vertrouwde doelman Joost weer op zijn vaste positie tussen de palen. De verdediging bestond uit mandekkers: Mus en Nico, en de laatste weken goed spelende “Zeehond” nam de laatstemanpositie opnieuw in. De lang geblesseerde Rob nam zijn positie in de basis voor het eerst sinds lange tijd weer in, hij startte op de links-half positie. Arnold v/d Slikke begon op rechts, en Marnix en Wilmar namen plaats centraal op het middenveld. Aanvoeder Mark startte weer op zijn vertrouwde positie linksbuiten, en Colin en Arnold v/d Werff vormden de andere twee aanvallers.

Op veld 4 (kunstgras) van de Brabantse club stond veel wind, die wij in de 1e helft tegen hadden. Mede door deze wind kwamen we al in de start minuten van de wedstrijd knullig op 1-0 achterstand. Na deze ongelukkige achterstand, werd zoals afgesproken in de kleedkamer (misschien al iets te laat maar toch), de draad goed opgepakt. Door met vlagen goed voetbal werden er vele kansen gecreëerd, maar Colin en Mark wisten deze niet te verzilveren. Maar in bij de derde goede mogelijkheid was het dan wel raak: na een doeltrap van Nico, die door Arnold v/d Werff goed werd verlengd kon Colin op de achterlijn de inlopende Mark vinden die de 1-1 behendig intikte.
Na de gelijkmaker werd er vervolgens weer goed doorgevoetbald maar werden er weer vele goede mogelijkheden niet verzilverd, uiteindelijk wist men toch de tweede treffer van onze kant op het scorebord te krijgen. Hierbij was het Rob die puur op doorzettingsvermogen zijn goal wist te maken. Toch was het Roosendaal die toch langszij kwam, mede door de wind en slechte communicatie wist de spits over onze doelman heen te koppen. Dit was een behoorlijke domper omdat S.P.S. echt zeer duidelijk de beter ploeg in het eerste bedrijf was, maar zoals eerder verteld de vele goede kansen niet effectief genoeg wist te benutten.

Ruststand 2-2.

Na de thee werd er 3 maal gewisseld: Hamza nam de rechtsbuiten positie over van Arnold v/d Werff over, (Gerard) Mol kwam in de plaats voor Arnold v/d Slikke op rechtshalf, en Mitchell kwam in de plaats voor in de eerste helft goed spelende Rob, maar die werd mede aan de hand van zijn blessureverleden naar de kant gehaald.

Al gelijk in de 1e minuut van het tweede bedrijf was er meteen een goede kans, maar Colin legde deze keer niet af op Mark en schoot op de goed spelende doelman. Maar paar minuten was het wel raak voor de oudste van de V/d Slikke-broeders. Na een steekbal van Hamza, had hij vrij baan en maakte in deze 1 tegen 1 situatie geen fout om de bal koelbloedig onder de uitkomende doelman heen te schuiven: 2-3.
Tien minuten in de tweede helft kwam de nog steeds niet helemaal fitte Anco in het veld voor Wilmar. Het verloop van de tweede helft was van beide kanten vrij rommelig, maar was het vooral Roosendaal die met veel hoge ballen toch voor dreiging zorgde voor het doel van Joost. Twintig minuten voor tijd werd Colin met kramp na de kant gehaald en kwam Wilmar opnieuw binnen de lijnen. Omdat Roosendaal bleef aandringen waren alsnog, vooral uit counters de beste mogelijkheden voor S.P.S...

Waar uit een van deze mogelijkheden de marge naar twee werd gebracht door een iets van onwaarschijnlijk doelpunt. Het was Hamza die op doorzettingsvermogen twee tegenstanders wist uit te spelen, vervolgens bleek de actie mislukken maar schoot Hamza als laatste optie toch nog maar op het doel. Omdat er niet werd gejuicht en bijna iedereen dacht dat de bal via de kogelvanger aan de achterkant van het net was gekomen, keek Mark nog eens goed en begon hij wel te juichen, waarna vervolgens heel het team kon juichen: de bal zat er gewoon in, en werd de doelpuntenmaker meerdere malen over zijn mooi geschoren kopje gewreven, 2-4. Dit was tevens de eindstand en werd het punten aantal op 6 gezet in 4 wedstrijden.

(Wilmar Elenbaas)