E jeugd kampioen in dubbel opzicht

De laatste weken was het hét gesprek op de training. Het kampioenschap. maar daarvoor moesten nog een aantal wedstrijden gewonnen worden. Het bleek ook dat de dingen die de spelers leerden op de training, in de wedstrijden werden uitgevoerd, wat er voor zorgde dat de afgelopen alleen maar werd gewonnen van achtereenvolgens Smerdiek, Unitas en Welberg. Met name de laatste thuiswedstrijd tegen Welberg, was er een die mocht worden ingelijst. Een team presatatie van formaat!! Een 5-1 zege was dan ook terecht.

Foto 1: Martijn.

De week voor de laatste wedstrijd, uit tegen Kruisland, begon het zenuwachtige gedoe al. Vaker naar de wc moeten, niet kunnen slapen. Alles stond in het teken van de wedstrijd van zaterdag. Dinsdag en donderdag nog maar getraind, maar je merkte als trainers al: de spelers zijn er mee bezig. Je probeert dat dan nog wat af te remmen, maar er was gewoon geen houden meer aan.

Foto 2: Koen.

Overigens, de spelers was al op het hart gedrukt om vrijdag vooral vroeg naar bed te gaan en wat nog belangrijker was, de spelers moesten maar hetzelfde doen in de voorbereiding als wat zij voor de thuiswedstrijd tegen Welberg deden. Zo stond Koen bijvoorbeeld die ochtend onder de koude douche, want ‘dan was hij extra wakker' (en dat was hij ook!!!).

Foto 3: Jacco.

Onder toeziend oog van behoorlijk wat belangstellenden, niet alleen de ouders, maar ook andere S.P.S.'ers, waaronder de co-trainers, begon de wedstrijd om 10.15 uur, in de wetenschap dat er thuis was verloren van Kruisland. Een niet te onderschatten tegenstander dus, maar S.P.S. was in de winning mood.

Foto 4: Mascha.

Een zenuwachtige eerste helft, dat mag wel worden gesteld. De eerste 10 minuten waren gelijk opgaand, doch gaandeweg kreeg S.P.S. meer grip op de wedstrijd. Rico hoefde de eerste 20 minuten niet in actie te komen. In die 20 minuten bouwde S.P.S. een voorsprong op van 0-2.

Foto 5: Rico.

Eerst was het Koen, die vanaf het middenveld in bal bezit kwam, een speler uitspeelde en vervolgens de keeper met een harde schuiver kansloos liet. Een fraaie treffer, met name de manier waarop hij bij zijn tegenstander wegdraaide.

Foto 6: Het meegekomen publiek.

De 0-2 kwam van de schoen van de jarige Kevin. Hij begon aan een rush vanaf eigen helft en omspeelde hierbij enkele tegenstander waarna de keeper geen verweer had op zijn schuiver. Op dat moment was Kruisland niet gevaarlijk geweest.

Foto 7: Michelle.

Iedereen dacht dat S.P.S. de wedstrijd in de greep had, maar dat bleek niet zo te zijn. In de laatste 5 minuten kwam Kruisland weer terug. Ineens werden alle afspraken in het veld vergeten. Een van de belangrijkste is, om de tegenstander met bal voor je te houden. Nu werd er ingestapt op momenten dat dit niet moest en werd er gelopen met de bal, terwijl er moest worden overgespeeld. Met als gevolg dat er een afstandschot zo maar achter Rico in het doel plofte, 1-2 en de wedstrijd was weer een wedstrijd. Althans, gezien de stand.

Foto 8: Mario.

In de slotfase van de eerste helft herpakte S.P.S. zich enigszins, maar je merkte dat de spanning weer toenam. De rust kwam wat dat betreft op een goed moment. In de kleedkamer werden de spelers nog eens onder de pet gekeken en gevraagd of ze echt wel kampioen wilden worden. Hen werd duidelijk gemaakt dat, wanneer de afspraken niet nagekomen worden, en je niet er voor wil vechten (in de goede zin van het woord) je geen kampioen zou worden.

Foto 9: Kevin.

In de tweede helft stond er wat dat betreft een ander S.P.S. Vastberaden om kampioen te worden. Na wat schoten op het doel van Martijn, Kevin en Mario, waarbij ook Marsha met een afstandschot nog dicht bij een treffer was, duurde het toch nog circa 10 minuten voor de bevrijdende 3e treffer werd gemaakt. Deze kwam van de schoen van een speler van Kruisland die de bal achter zijn eigen doelman schoot. Daarbij moet wel worden vermeld dat er, na balverlies van S.P.S., goed druk werd gezet op de tegenstander wat uiteindelijk in deze treffer resulteerde. 1-3 dus.

Foto 10: Joëlle.

En de koek was nog niet op. Kruisland kwam er eigenlijk niet meer aan te pas. Alle aanvallen over de flanken werden in de kiem gesmoord door Joëlle en Michelle die ook in aanvallend opzicht hun bijdrage hadden. In het centrum van de verdediging heersten afwisselend Koen en Kevin die beiden met hun rushes gevaarlijk waren. Jacco zette blok na blok en Marsha gebruikte haar lichaam goed door telkens goed de bal af te schermen. Mario en Martijn voetbalden eveneens goed mee en wat nog veel belangrijker was, alle spelers waren er van doordrongen dat ze het NIET alleen konden, maar WEL gezamenlijk!

Foto 11: Het laatste fluitsignaal heeft geklonken.

Zie hier een deel van het geheim van deze ploeg, die ook voor elkaar wilde werken. S.P.S. liep gedurende de tweede helft uit naar een 1-6 eindstand, maar behalve de doelpunten zaten er ook hele mooie aanvallen bij en zagen de trainers de oefenstof van de trainingen terug.

Foto 12: De opgeluchte papa's en mama's hebben
"champagne" meegebracht voor de kampioenen.

Foto 13: Alle spelers op een rij.

Kevin maakte met zijn 2e treffer een eind aan alle onzekerheid. Het kampioenschap was binnen. De spelers in het veld beseften dat nog niet zo, want er was nog circa 10 minuten te spelen. De laatste 2 treffers gaven het leerproces van dit seizoen weer.

Foto 14: Ook enkele spelers van het Eerste hadden de tocht gemaakt om de E1 kampioen te zien worden in Kruisland.

Eerst was het Martijn die op zijn bekende wijze met een rush over links richting het vijandelijke doel toog. Hij omspeelde twee tegenstanders maar kwam schuin voor de goal uit, niet een positie om op het doel te schieten. Daar waar hij dat in het verleden op zeker zou hebben gedaan, had hij nu oog voor een medespeler, namelijk Jacco, die een spurt van 35 meter had ingezet om de bal het laatste zetje richting het doel van Kruisland te geven, 1-5. Een doelpunt die in mijn beleving voor de helft op naam van Martijn mag worden geschreven, temeer vanwege zijn ontwikkeling in deze.

Foto 15: Even wachten tot de flessen worden overhandigd...

Daarna was het Joëlle die kennelijk dacht: "Wat Martijn kan, kan ik ook”. Dat bleek ook wel, want ook zij stoomde met de bal aan de voet op over de linkerflank richting het doel van Kruisland, een meelopende tegenstander werd vakkundig uitgekapt waarna met rechts op het doel werd geschoten. Via de binnenkant van de paal sprong de bal weer terug in het veld, maar de oplettende Koen was er als de kippen bij om zijn 2e treffer van die dag te maken en de eindstand op 1-6 te bepalen.

Foto 16: ...en dan knallen maar!

Kort hierop floot de scheids voor het einde van de wedstrijd en kon het feest beginnen. Diverse ouders hadden (kinder)champagne meegenomen en de spelers lagen boven op elkaar. De spelers werden door iedereen gefeliciteerd en na te hebben gedouched, wachtte er in Poorvliet nog friet met frikandellen en kroketten. Ook was er nog vuurwerk, maar dat was niet zo spectaculair als wat de spelers die ochtend op het veld hadden laten zien.

Foto 17: Voor topscorer Kevin was het
dubbel feest: hij was ook nog eens jarig!

De E jeugd dus kampioen in dubbel opzicht, natuurlijk omdat ze als ploeg in hun klasse kampioen geworden waren, maar ook in een ander opzicht. Namelijk dat dit team, na 2 jaar hard werken, zo veel hebben geleerd en als voetballer zo zijn gegroeid, dan mag je je ook kampioen noemen. Iedere dinsdag- en donderdagavond werd het uiterste van de spelers gevraagd en als je dan ziet wat zij nu presteren, dan is dat GROTE KLASSE.

Foto 18: Een officieel tintje: de spelers
worden gefeliciteerd door hun leiders.

Ook groeide het team naar elkaar toe, je had van alles wat. Harde werkers, technische spelers, spelers met inzicht, individualisten. Uiteindelijk werd het een team. Dat heeft zijn tijd nodig gehad, maar iedereen kwam er achter dat je elkaar nodig had om te kunnen presteren en dat het niet uitmaakt wie er scoort, als je maar wint.

Foto 19: En dan kan het feest beginnen!

Ik denk dat ik namens Dick en Bart, maar ook namens Jan, Willem, Hilbert en Jorn spreek, dat we zeer trots zijn op deze spelers, die ik toch nog een keer bij naam wil noemen: Mario, Kevin, Joëlle, Martijn, Jacco, Marsha, Rico, Michelle en Koen. Een diepe buiging voor jullie van de leiders/trainers. De afgelopen 2 jaar is jullie veel geleerd, maar let op: we zijn er nog lang niet. Wat dat betreft is het net school: er is nog genoeg te leren!!!!!

Foto 20: Tot slot nog even op de foto voor de krant.

Bij deze ook een woord van dank aan de ouders en andere belangstellenden die gedurende dit seizoen de moeite namen om de verrichtingen van dit team te volgen, al was dat soms op onmenselijke tijdstippen (bijvoorbeeld 08.30 uur in Etten Leur!!).

Ap

EXTRA FEATURES:
* De 0-1,0-2 en 1-6 zijn aanklikbaar