COLLECTIEF WINT
VAN INDIVIDUALISME

Uiteindelijk werd de uitwedstrijd tegen B.V.V. vrij gemakkelijk gewonnen met 0-3. De overwinning die met name toe te dichten was aan het sterke collectief, wat het won van het individualisme.

In de aanloop naar deze wedstrijd waren er een paar hobbels te nemen. Zo waren er de schorsingen van Leonard en Jorn, die voor deze wedstrijd wegvielen. Verder waren we een paar minuten ‘aanvoerderloos'. Persoonlijke omstandigheden dwongen Ramon om ‘even' van die strakke lap stof af te zien. Hoog beraad in ‘het kader'. En ineens, jawel: witte rook. Er was weer een captain, maar voor hoelang………..?? Dat weet alleen ‘het kader'. Oh, ja, of dan de aanvoerder ook maar het verslag van deze wedstrijd wilde maken…...Sprake van opzet?
Nog meer verrrassingen deze zaterdag, want wie konden we nog meer verwelkomen bij de voorbespreking? Hilberto en Willem, deze laatste heeft momenteel een postuur waarmee hij moeiteloos Onslow (u weet wel, tv programma Schone Schijn, de zwager van Hyacinth Buiquet!!) kan vervangen… Ook de wangen vertonen opmerkelijke overeenkomsten.

In ieder geval was ik blij dat zij er weer bij waren, want beiden voegen ontegenzeggelijk wat toe aan het elftal. Weliswaar nog niet conditioneel op het juiste niveau, maar daar aan wordt gewerkt. Kanttekening is dan wel weer, dat beiden dezelfde soort, kleur en merk onderbroek droegen. Wat moet je daar nou weer van denken……
In Bergen op Zoom wachtte de volgende ‘verrassing'. Door Niels was de hele week gebeld met de vraag of er op natuur of kunstgras zou worden gespeeld. Telkens was de mededeling: natuurgras. Awel, u raad het al zeker……….het werd dus kunstgras. Dit zonder vooraankondiging.

B.V.V. uit is ‘altijd lastig'. Het elftal bestaat uit een aantal behendige spelers, die duidelijk maar passen op het kunstgras hadden gemaakt dan wij en dus in het voordeel waren. Vooraf overigens in de kleedkamer nog maar eens gezegd dat er vooral niet moest worden gereageerd op randverschijnselen, maar dat we ons moesten bezig houden met de wedstrijd. Na een groepshugh in de kleedkamer, werd daarna ten strijde.

Na een wat voorzichtig begin van SPS, bleek dat het op de hoede moest zijn voor de snelle uitvallen. Door de vele blessures en spelerswisselingen dit seizoen, was er geen sprake van vaste patronen en kon er ook geen druk vooruit gegeven worden, waardoor het veld lang werd, met als gevolg dat de behendige spelers van de tegenpartij in het voordeel waren. Met name Mustafa had het lastig, maar kon telkens op het laatste moment zijn directe tegenstander afdoende afstoppen. Dat hij halverwege de tweede helft het roodwitte hart nog een keer, weliswaar onbedoeld, de stuipen op het lijf joeg, met een tackle in de 16 meter op zijn tegenstander, laten we gemakshalve maar achterwege.

Het eerste half uur moest met name in de organisatie worden geschoven. In deze openingsfase was B.V.V. een aantal malen dicht bij een openingstreffer. Hoewel dichtbij, Dennis staat er natuurlijk ook niet voor niets en keerde een aantal schoten vakkundig. Zoals gezegd moest er dus wat geschoven worden. In het ‘kerstboom model' werd halverwege de eerste helft geschoven met ‘de piek (spits) en de ballen (aanvallende middenvelders). Jan Pieter werd van piek naar bal gedegradeerd en Willem ‘bulletje' Bevelander transformeerde van bal naar piek. All in the family dus. Dit bracht meer evenwicht in de ploeg, hoewel het nog niet overhield, maar samen met Jan vormde Jan Pieter een goed duo op het middenveld, hoewel het voor beiden lastig was om in hun eigen gebied te blijven voetballen. Neemt niet weg dat zij nuttig voor de ploeg waren en daarmee, samen met de rest van het team de basis legden voor deze overwinning.

Hoewel S.P.S. het lastig had op dit kunstgras, kwam het uit een pengel op voorsprong. Na een goede aanval over rechts, ging Ramon goed door. Wie er nu uiteindelijk onreglementair naar de grond ging weet ik niet meer, maar de toegekende pengel werd door Hilbert tot doelpunt gepromoveerd. B.V.V. kwam door op de kruising uiteenspattende vrije trap nog een dichtst bij een treffer, maar 0-1 bleeft de ruststand.

Zonder wijzigingen werd de tweede helft gestart, waarbij vooraf was gehamerd om het slappe optreden in het tweede bedrijf van de afgelopen wedstrijden nu eens achterwege te laten. Hoewel B.V.V. een veldoverwicht had, stond de organisatie goed. Er was overigens geen pijl te trekken in wat voor systeem B.V.V. voetbalde. Dat maakte dat in de verdediging maar ook op het middenveld, S.P.S. snel geneigd was uit de positie te lopen, maar door een goede onderlinge coaching, werd dit probleem getackeld.

De sfeer in het veld werd er niet beter op, met name door het gemekker van de B.V.V.-spelers, die bij elke balbehandeling met een grote schreeuw naar de grond gingen om vervolgens om een gele kaart te vragen voor te tegenstander. Ook langs de lijn liet het thuispubliek zich verbaal niet onbetuigd. Het meegereisde S.P.S.- publiek (ze waren er wederom, chapeau!!!!) zag in de tweede helft een aantal goede uitbraken van de roodwitten, waaruit in totaal 2 maal gescoord werd.

Het is lastig om een een dergelijke wedstrijd namen te noemen omdat we met zijn allen voor de overwinning hadden gezorgd. Feit is dat Bull (dat past meer bij hem, vandaar ook zonder het verkleiningswoord) belangrijk was als aanspeelpunt en dat afwisselend Stefan (ingevallen tweede helft), Jan Pieter, Hilbert en in mindere mate Ramon (tweede helft wat in een verdedigende rol gedwongen) konden bijsluiten. Stefan zorgde op deze wijze voor de 0-2 en Jan Pieter tekende voor het slotakkoord door een trainingsvorm tot doelpunt te promoveren. Iedereen had het over een eigen doelpunt, maar deze komt in mijn beleving gewoon op het conto van deze speler, die vandaag keihard had gewerkt en dus ook recht op dat doelpunt had. Een kinderhand is namelijk gauw gevuld………

Overigens weigerde de referee een penalty en een rode kaart toe te kennen, nadat Hilbert de verdediging te snel af was, de keeper had uitgespeeld en de bal in het doel kon schoppen, toen hij uit balans werd gebracht door de doelman. De scheids oordeelde dat het geen doorgebroken speler was en dat dit buiten de 16 meter geschiedde. Gele kaart en vrije trap derhalve die niets opleverde. B.V.V. stelde de tweede helft er bitter weinig tegen over en had meer oog voor eigen succes dan voor de medespeler en daar waar het niet goed ging, werd de tegenstander verbaal en fysiek bejegend.

Resume: lastige uitwedstrijd uiteindelijk relatief eenvoudig gewonnen, vooralsnog geen fysieke ongemakken aan het kunstgras overgehouden en aansluiting met de top weten vast te houden.

In de barrage tegen Zierikzee mogen we herexamen doen. Het examen tegen Kruiningen (een van de kandidaten voor de titel) was onvoldoende, zodat er wat goed te maken valt. Daarbij moet een ieder nog maar eens denken aan de uitgesproken ambities aan het begin van dit seizoen.

El Quatro

Scoreverloop:
30e minuut: 0-1
(rust)
73e minuut: 0-2
90e minuut: 0-3