(kop)
Hoe moeilijk is het om te voetballen tegen een tegenstander die onderaan staat in de kompetitie, die dan ook nog eens ongemotiveerd de warming up doet en net voordat de wedstrijd begint samen nog even een peukje doen voor de deur van de kleedkamer. Ben je dan als S.P.S. A-jeugd speler gemotiveerd of denk je dan, dat komt vandaag wel goed [schatjes]. Het zou juist een stimulans moeten zijn gezien onze eigen kwaliteiten om een dergelijk tegenstander die op deze manier zijn voorbereiding voor de wedstrijd doet eens te laten zien hoe je [voetbal] sport zou moeten bedrijven.

Foto 1: Kees wordt onderuit gehaald.

Foto 2: Jelmar.
En dan blijkt maar weer eens dat zoiets eigenlijk wel moeilijk is. Gemotiveerd, tot op het bot geprikkeld. Ik kan me wedstrijden van vorig seizoen en de najaarskompetitie van dit seizoen herinneren, o.a. thuis tegen fc Bergen, uit tegen s'Heer Arendskerke, we konden iets halen, ja toen was het er wel.
Maar hoe anders kan het een klein jaartje later zijn. Deze voorjaarscompetitie hebben we nog niet echt kunnen imponeren, onze ware ik laten zien. Graadmeter was de Meeuwen A1. Een goed half uur maar daarna werd het voetballen als team minder. We zochten als “individuele” spelers te vaak onze eigen succesje, namen geen verantwoording in het veld, wezen te veel naar anderen in plaats van eerst in de spiegel naar jezelf te kijken en dan tegen jezelf durven zeggen………………………

Foto 3: Ardjan.

Foto 4: Martijn scoort de 7-0.
Zo was ook deze zaterdag, het voetballen als team was niet goed genoeg. Juist tegen zulk soort tegenstanders moet je kunnen laten zien wat je in je mars hebt. Daar waar je al honderden keren de diverse situaties bent voorgekauwd en hebt uitgelegd gekregen, blijkt dat het juist het moeilijkste is om dit dan op het veld te laten zien/uit te voeren. Met 4 – 0 voorsprong de rust in was eigenlijk niets bijzonders tegen deze tegenstander die meer niet deed dan de bal proberen tegen te houden.
Wat wel bijzonder is dat het voetbal wat we kunnen spelen bijna onherkenbaar was. Misschien ligt het aan de tegenstander waar je tegen speelt [geen uitdaging] of de omstandigheden [slecht weer] op dat moment. Tijdens de rust hebben we het hierboven staande verhaaltje besproken. Geprobeerd samen de positieve dingen te benoemen en met de mindere goede aan de slag te gaan in de tweede helft.

Foto 5: Maurice.

Foto 6: Terug na blessureleed: Machiel.
Uiteindelijk wordt het dan nog 10 - 1 omdat we inzagen dat het anders moest. Het was beter maar nog niet goed genoeg om mee te blijven doen voor de bovenste plaatsen, dat eigenlijk wel een uitdaging moet zijn gezien de nederlaag van de Meeuwen. Alles ligt nu weer open en zou een stimulans moeten zijn om er met z'n allen de resterende wedstrijden voor te gaan.
Ook het bekeravontuur is nog niet voorbij, maandag 13 april spelen we thuis tegen D.E.V.O. Bij winst bereiken we de halve finale, toch leuk om op je voetbal-c.v. bij te schrijven. Om de resterende wedstrijd zo serieus mogelijk te benaderen wordt er vanaf 31 maartl op de dinsdag avonden met de selectie meegetraind. Hopelijk kunnen we de spirit hervinden om aan de vele volgers van ons team te laten zien waartoe we voetballend in staat zijn.
De trainer.
Scoreverloop:
12e minuut: 1-0
32e minuut: 2-0
35e minuut: 3-0
40e minuut: 4-0
rust
50e minuut: 5-0
52e minuut: 6-0
62e minuut: 7-0
68e minuut: 8-0
70e minuut: 8-1
83e minuut: 9-1
89e minuut: 10-1
Credits
Tekst: |
Rien Voshol |
Foto's: |
d'n Vjírtienuh |
|