Geschiedenis van “D’n Aekerboam”

Het S.P.S.’er sportpark is, in tegenstelling tot wat bij een behoorlijk aantal verenigingen wel is gebeurd, nooit verplaatst geweest. De (toenmalige) gemeente Poortvliet gaf in 1962 de toekenning van een stuk grond aan de nieuwe voetbalvereniging, en sindsdien speelt S.P.S. daar onafgebroken. Natuurlijk is er op en rond het toenmalige en huidige stuk grond wél het één en ander veranderd:

  • Een clubhuis, verhuizing van de kleedkamers
  • bouw van dug-outs
  • een tweede veld + het verleggen van het tweede veld
  • nieuwe lichtmasten
  • her-, en aanbouw van de kantine

Zo omstreeks 1987 gingen er stemmen op om het sportpark, wat steeds groter en mooier werd, nog verder te verfraaien met een naam. Er is, naar ik me meen te kunnen herinneren, zelfs een prijsvraag voor uitgeschreven. Verschillende ideeën kwamen uit de hoge hoed, maar uiteindelijk werd in 1988 besloten tot de huidige naam: “d’n Aekerboam”.

Helemaal met 100% zekerheid zal nooit bewezen kunnen worden welke waar is, maar achter de naam van het sportpark zitten wel degelijk een aantal verhalen. Hieronder de twee meest waarschijnlijke versies, waar oud-voorzitter en erelid Hans van Nieuwenhuijzen met toenmalig Thools archivaris dhr. Zuurdeeg een aantal contacten over heeft onderhouden.

De naam d’n Aekerboam op zich komt waarschijnlijk van een lange stok; de boom, of in het Zeeuws: d’n boam*, waarmee een emmer; de aker of n’aeker**, in een waterput werd neergelaten. De overlevering leert ons dat, voordat het huidige sportpark gestalte kreeg, de grond in gebruik was bij de familie Van der Slikke, die er hun koeien lieten grazen op het weiland.

Een andere verklaring kan zijn dat er vroeger, inderdaad: wederom voordat het sportpark er was, een eikenboom stond, waar de plaatselijke jeugd onder vertoefde. Volgens de Dikke Van Dale betekent aker namelijk ook wel vrucht van de eik of eikel. Akerboom zou dan dezelfde betekenis hebben als eikenboom.

Als laatste is uit de archieven gekomen dat het veld voor 1933 kadastraal bekend stond als “njekkerboom”, toen dit nog in handen was van de familie Hage.

Uitspraak voor de niet-Zeeuwstaligen onder ons:
* d’n boam = dun bôm (langgerekte, korte o)
** n’aeker = njîkkur (langgerekte, korte i)