Bonjour, Bucket & Ballen
Sinds een aantal jaren probeer ik, als Ajax-supporter, eens per jaar een mooie uitwedstrijd te bezoeken. Omdat de kaarten voor de Europese thuiswedstrijdstrijden steeds meer de pan gaan uitrijzen, er ook nog eens elke keer zo’n 200 kilometer voor moet worden gereden én telkens een aantal uur moet worden vrij gevraagd van de baas, is dat een leuk alternatief. Kost ongeveer net zo veel als drie keer een thuiswedstrijd, verbruikt net zo veel vrije tijd maar heeft als grootste pluspunt toch wel dat je op plaatsen komt waar je nog nooit bent geweest. De afgelopen jaren konden plaatsen als Praag (twee keer: Sparta en Slavia), Birmingham (Aston Villa) en Manchester (ManU) worden bijgeschreven in het aantekeningenboek.
Foto 1: Onthaal bij de gate.
Foto 2: Een sjuutje voor Daaf.
Nu dus een nieuw Champions League seizoen, met daarbij een nieuwe kans op een nieuwe ervaring. Drie keer nieuw en drie keer nieuw werd het ook! Na een loting waarbij je als “hopen-op-succes”-supporter de haren te berge rijzen, gaat je hart als “hopen-op-prachtige-tegenstanders”-supporter meer dan sneller kloppen. De kampioenen van Duitsland, Engeland en Spanje: wat kan een mens nog meer willen wensen? Keerzijde daarvan is natuurlijk wel dat de kans op doorgaan in zelfs maar de Europa League drastisch is gedaald, want neem alleen al de begrotingen van de tegenstanders: daarbij lijkt die van Ajax op een goedwillend amateurclubje met soep vooraf en een paar schoenen of scheenbeschermers bij winst na afloop van een wedstrijd.
Foto 3: Alletwee de “eerste” vlucht meegemaakt!
Foto 4: Vertier bij de Delifrance.
Maar dan over op de orde van de dag. Wat zou leuk zijn om te bezoeken? Manchester City? Eigenlijk net geweest in Manchester en om dan binnen hetzelfde jaar twee keer te gaan is misschien iets te veel van het goede. Hoewel niet in het stadion zelf geweest, wel op de “training ground” van City dus een beetje meer van hetzelfde. Komt eigenlijk net iets te vroeg. Dortmund dan? Nog nooit een Duits stadion bezocht, dus dat lijkt er al meer op. Punt van zorg is alleen dat Dortmund een grote schare hondstrouwe fans heeft, die er zelfs allemaal al zijn als er een vriendschappelijke wedstrijd tegen de ouders van de spelers moet worden gevoetbald. Een los kaartje voorafgaand aan de wedstrijd op het plein voor het stadion kopen lijkt dus een utopie. Tenslotte Real Madrid. Spanje, Bernabeu, met sterspeler Ronaldo en grootste rivaal van Barcelona. Tevens een land waar de mensen op dit moment niet zo veel te besteden hebben vanwege de crisis en een wedstrijd tegen een clubje uit een onbeduidend voetballandje niet direct grote beroering losmaakt. Daar lijkt dus de meeste kans op een kaartje te liggen!
De loting doet daar nog eens een schepje bovenop: de allerlaatste poulewedstrijd is Real Madrid – Ajax. Grote kans dat Real dan allang geplaatst is en Ajax er allang uitligt. Want wie geeft Ajax kansen tegen de kampioenen uit de grote voetballanden? Vooraf mag je hopen dat Ajax één of twee punten pakt in de hele poule, zo is de algemene teneur die heerst onder de “voetbalkenners” na de loting. En, eerlijk is eerlijk, ook wel een beetje bij mij.
Foto 5: Rechtstreeks de metro in, in Madrid.
Foto 6: Zoals gezegd…
Na nog een halfslachtige poging om via Duitse vrienden kaarten te bemachtigen (“Kaarten? Voor wat? Voor een voetbalwedstrijd? Tegen wie? Borussia Dortmund? Hahahaha!”) ging die kans voorbij. Toen werd op 23 september mijn aandacht getrokken door een advertentie in mijn mailbox: ”3-daagse citytrip naar Madrid voor 2 met verblijf in ****Husa Chamartín en wedstrijd Real Madrid vs Ajax”. Voor de prijs hoefde ik het niet te laten dus snel mijn eega geraadpleegd. Hoewel ik het antwoord al wel kon weten, was dat snel duidelijk: zij kon niet mee. Toen maar medegedeeld op de voetbal dat ik ging en je raadt het nooit: er was interesse! David was de eerste die toehapte en binnen no-time had hij nog eens vier man geregeld: Hilbert, Jean-Paul (Pil), Jorn en Gijs. Dus in totaal zes kaarten besteld en de reis kon beginnen… tenminste, als er ook nog een vliegreis werd geboekt. Want die zat er niet bij inbegrepen en moest dus apart worden geregeld. David en Pil namen dit op zich en na veel wachten (op betere prijzen) kon op het laatste moment een vliegtuig worden geregeld via Air Europa. Vertrek en aankomst vanaf Brussels Airport, België.
Foto 7: De eerste culinaire ontmoeting met Spanje.
Foto 8: Rechts de beide jolige heren.
Intussen zat ik te wachten op de bevestiging voor de kaarten, maar toen die maar uitbleef en uitbleef, toch de advertentie maar eens nader bekeken. Mijn hart sprong richting mijn keel toen ik de kleine lettertjes las: de aankoopmail wás de bevestiging! Ik had acht dagen eerder al een bevestiging bij het hotel gemaild moeten hebben… Toch maar een poging gewaagd (uiteraard) en gelukkig viel het allemaal nogal mee: er was niets aan de hand en de boeking stond gewoon. Dus vele angstzweetdruppels en spannende uren later was het alsnog geregeld en kon alles doorgang vinden.
Nog wel een puntje was dat de reis met een dag verlengd werd. Oorzaak was een bedrag van ongeveer 150 euro wat het scheelde als we een extra dag in Madrid bleven of dat we persé op woensdag terug zouden willen vliegen. Dan is de keuze gauw gemaakt en moest er alleen voor die extra nacht nog een slaapplekje worden gezocht in Madrid. Maar na rijp beraad met mijn “kameraden-on-tour” werd besloten dat in Madrid zelf te onderzoeken.
Foto 9: Metrostation Santiago Bernabeu.
Foto 10: En als we omdraaien: het stadion zelf.
In de weken naar de wedstrijd eerst maar de voorafgaande wedstrijden op de televisie volgen. Een hoopvolle wedstrijd in Dortmund die op tekenende Duitse wijze werd verloren (in de slotminuten van de wedstrijd), een kansloze missie in Amsterdam tegen Real, drie verrassende punten, wederom in Amsterdam, tegen City, een prima passend punt in Manchester en een ondanks 70%(!!!) balbezit redelijk kansloos verloren wedstrijd tegen Dortmund in de Arena verder is het dan eindelijk zover: we gaan naar Madrid!
De vliegreis stond gepland op 11.05 uur, zodat de wekker op 06.00 uur stond. Aankleden, even snel een hapje en afscheid nemen van de fam en dan met David en Jorn richting Belgiëland. Onderweg nog de overblijfselen van wat eens een peer was uit de auto geschept, de andere auto met bestuurder Pil de juiste weg gewezen en alvast de plannen voor de komende dagen globaal besproken. Ondanks de vallende sneeuw en behoorlijke langzaam rijdende files toch op tijd op de luchthaven en inboeken maar. Toen begonnen de verrassingen… We kregen als eerste een ontbijt van de luchtvaartmaatschappij, want wat bleek: het was hun eerste vlucht vanaf Brussel naar Madrid! Met verse jus, diverse broodjes en verschillende toespraken van bobo’s van de vliegmaatschappij kon het niet meer kapot. Na het doorknippen van het lint en onder een haag van ballonnen konden we dan inchecken en plaatsnemen in het vliegtuig. Een man of dertig slechts, maar dat mocht de pret niet drukken: dan hadden we de ruimte om te zitten waar we wilden. Nadat iedereen zat, werd het vliegtuig naar de runway gereden… en een kwartiertje later weer terug. Na ruim een uur in het vliegtuig te hebben gezeten werd duidelijk dat een aantal lampjes teveel aan het branden waren en dat er niet meer gevlogen zou worden. Tot zover dus de eerste “vlucht” van Air Europa richting Madrid.
Foto 11: Uiteraard een tour door het stadion.
Foto 12: De 3-1 van Ajax! 😉
We werden het vliegtuig uitgebonjourd met een tegoedbon van 16 euro voor een lunch om kapot te gooien op het vliegveld en we moesten “even” wachten op de volgende vlucht: 18.00 uur. Daar zouden we naar worden overgeboekt, met de complimenten van de maatschappij. Jaja…
Uit arren moede dus maar een geschikte eetgelegenheid gezocht en gevonden in de plaatselijke Delifrance. Bleek dat ze daar ook halve liters bier serveerden, dus ja, wat doe je dan? Dan blijf je even zitten. Tegen half vijf dus opnieuw ingecheckt en weer opnieuw door de douane. Opnieuw op zoek naar de juiste gate en opnieuw daar weer door de volgende controle. Uiteindelijk weer in het vliegtuig en zowaar: we gingen de lucht in! Dus twee keer de eerste keer meegemaakt: van Brussel naar Madrid met Air Europa.
Aangekomen op de luchthaven van Madrid (waar was de douane eigenlijk?) gelijk door naar de metro en een kaartje voor drie dagen gekocht: onbeperkt gebruik maken van de metro, de bus en de trein binnen Madrid voor 17,40 euro! Geen geld. Met behulp van gids David en kaartenman Pil uiteindelijk zonder veel problemen bij het hotel aangekomen. Een luxueus vier sterren hotel. Althans, volgens de boeken. Het leek uiteindelijk meer op een hotel gebouwd in de jaren ’30 en waar sindsdien niks meer aan veranderd was, maar vooruit. Er was warm water, de bedden bleven staan en het ontbijt was ook niet slecht. Overigens heeft van dat laatste niet iedereen kunnen genieten, maar dat komt later nog…
Foto 13: Souvenirtje kopen.
Foto 14: Playa Sol, met de policia prominent in beeld.
Na het inchecken bij één van de drie receptionisten, die zowaar na een minuut of vijf oog voor ons kreeg én ook nog eens Engels sprak; oh mirakel, even de kamers verdelen en het weinige dat mee op reis was daar droppen. Toen naar het door de receptionist aanbevolen restaurant en eten maar, het was inmiddels rond half elf ’s avonds. Het eten viel alleszins mee, alleen uiteraard weer geen mens die daar Engels sprak. En dat ondanks een Engelstalig menu. Gelukkig kon het “bonjour” van Pil elke Spanjaard overtuigen. Tijdens ons intermezzo werden we aangesproken door twee, al wat meer op leeftijd zijnde, Nederlandse heren, die ook de wedstrijd zouden gaan bezoeken. Ze waren er al een dag langer en zouden ook langer blijven dan wij, door simpelweg telkens een dagje bij te boeken. Het bleken een gezellige oud-gynaecoloog en een nóg gezelligere beddenboer. Die laatste was een echte verkoper, die vijf kwartier in een uur over van alles wist te vertellen. Na het eten nog even een afzakkertje in de plaatselijke kroeg, samen met de pensionado’s, betekende uiteindelijk dat we twee uur naar bed gingen. Tenminste, iedereen op twee na: Jorn en Hilbert konden er niet genoeg van krijgen en zouden uiteindelijk drie uur later alsnog op de klep vallen…
Foto 15: Bucket beer, besteld door Pil.
De volgende dag: matchday. Na het ontbijt (allen minus J & H) op weg naar het Estadio Santiago Bernabeu, voor de voorverkenning. Op twee metrohaltes van ons hotel en midden in een woonwijk, steekt het stadion er indrukwekkend bovenuit. Na wat foto’s genomen te hebben, unaniem besloten om gebruik te maken van de rondleiding door het stadion. Met de roltrap (uiteraard, het leek wel of er in de hele stad alleen maar gebruik gemaakt wordt van roltrappen) naar boven, fotootje, museum, fotootje, overzicht van het veld, fotootje, naar de dug outs, fotootje, perskamer, fotootje en tenslotte de Real-winkel. Daar ook nog een fotootje en vandaar weer naar buiten, waar alvast een aandenken in de vorm van een sjaal werd gekocht. Even was er verwarring over een mogelijk miskoop, maar de data van beide wedstrijden stonden op de sjaal. Ook dat probleem weer uit de wereld.
Foto 16: Machtig mooi schouwspel, alleen wel wat ver van het veld.
Toen werd het tijd om de innerlijke mens te gaan bevochtigen, dus op naar Playa Sol, waar het gezellig zou zijn. Eerst de dichtstbijzijnde MacDonalds opgezocht, tenslotte moet de plaatselijke cuisine worden geproefd, daarna terug naar de gezelligheid van Playa Sol. Nu stonden er behoorlijk wat policia-voertuigen, maar gezelligheid was niet direct in de aanbieding. Dus maar één van de zijstraten ingeschoten, waar uiteindelijk een Ierse pub werd aangetroffen. Het plan was om “even” wat te drinken en daarna terug naar het hotel te gaan, om wat op te frissen en klaar te maken voor de gang naar de wedstrijd.
Foto 17: Tribunevolk.
Afijn, na een bucket of wat (een emmer met daarin zes flessen Heineken en ijs), gesprekken met Ajacieden en mooie dames later, werd uiteindelijk rond half acht de pub verlaten richting het stadion. Uiteraard weer met de metro, waarin zich duidelijk meer Ajacieden dan Real-aanhangers bevonden, kon omstreeks acht uur het stadion worden geënterd via toren B. Over de wedstrijd zal ik kort zijn: een bar slechte eerste helft van Ajax, waar al na zes minuten een afgekeurd doelpunt en een bal op de paal van Real te bewonderen waren, toeschouwers die zelfs na 20 minuten nog binnenkwamen, een tweede helft die iets meer balbezit opleverde maar dan voornamelijk omdat Real dat toestond, vier tegendoelpunten en zowaar een eretreffer, een stadion bezaaid met zonnebloempitten en een na de wedstrijd weer fitte Jorn, die tijdens de wedstrijd regelmatig met de ogen dicht na zat te denken over de wedstrijd. Ook positief was het verlies van Manchester City, zodat in ieder geval de volgende ronde van de Europa League was gehaald.
Foto 18: Spelbeeld uit de eerste helft; Vermeer stompt vrije trap weg.
Foto 19: Eindelijk, na zes wedstrijden
het eerste Ajax-doelpunt tegen Madrid.
Dus maar terug naar de Playa Sol, waar wat werd gegeten in de enige eettent (een KFC) die nog open was en daarna nog even naar de Ierse pub en de buckets. Rond kwart over twee weer terug naar het hotel, minus Jorn en Hilbert. Die wilden de vorige avond nog even dunnetjes overdoen. Oh ja, en met de taxi terug omdat de metro al dicht was. De taxibestuurster kon geen Engels, wist van niks (kwam waarschijnlijk van Bru) en kon, zelfs na het adres te hebben ingetikt op haar TomTom, het hotel niet vinden. Toen we redelijk dicht in de buurt zaten (dachten we), kwam David met het heldere idee om de rest dan maar te lopen… We zijn er uiteindelijk gekomen.
Foto 20: Standbeelden in de straten van Madrid.
Foto 21: Tijd voor een opfrissertje, onder een stralend
zonnetje terwijl het in Nederland sneeuwt en koud is.
De volgende morgen na een voedzaam ontbijt (minus J, H, D, JP & G), uitgecheckt en richting Playa Sol, waar, volgens het plan, een ander hotel zou worden gezocht. Ditmaal om wat dichter bij het uitgaansleven te zitten zodat er niet met taxichauffeurs hoefde te worden gedebatteerd. En het plan werkte! Binnen no-time een hotel gevonden, waar zowaar gratis internet en een heerlijke massagedouche tot onze beschikking stond. Daarna eerst maar eens de omliggende wijk bewonderen, was de algemene opinie. Het zal niet tot gefronste wenkbrauwen leiden als blijkt dat we op ongeveer twee straten van het hotel, op het Plaza de Santa Cruz, een pleintje vonden met cafés, waar de rest van de middag is doorgebracht met wat eten en veel bier. Overigens wel in een heerlijk zonnetje, dat moet gezegd. Toen, dit is té moeilijk om te raden, weer naar de Ierse pub met buckets, waarna rond de klok van acht het hotel weer werd opgezocht. Na een uurtje rust en de rest van de bende weer wakker te hebben gekregen, op naar een eetgelegenheid om de bodem te leggen voor de rest van de nacht. Ook hier weer, ondanks de Engelstalige menukaart, geen Spanjaarden die Engels spraken. Gelukkig was er een Roemeense bardame die kon tolken, zodat niet alleen het “bonjour” van Pil gebruikt hoefde te worden. Wel moesten bij het bestellen de Engelse en Spaanse kaart naast elkaar worden gehouden, zodat de ober wist wat wij wilden eten. Toen het er eenmaal was, is het dat ondergetekende het zonde vond om al het vlees zomaar weg te gooien, anders waren één lamsbout en drieëneenhalve steak zó in de vuilnisbak beland. En dat had niks te maken met de wat bleke kopjes en het vomeren van Pil en Gijs.
Foto 22: “Pil Bucket” in actie.
Foto 23: Een Engelstalige menukaart, dat dan weer wel…
Na de karige avondmaaltijd was het nog iets te vroeg om al een discotheek te gaan bezoeken, zodat eerst nog in een typisch Spaans maar wel modern, cafeetje wat werd gedronken. Bij binnenkomst stonk het enigszins naar een open riool, maar dat mocht de pret niet drukken. De drank was buitengewoon goedkoop, er liep een plaatje van een, alleen Spaanstalige, Argentijnse bardame en er was goede, gevarieerde en niet al te hard staande muziek, dus als tussendoortje was het prima. Door Pil werd er, bij het roken op straat, ook nog een vrolijk gesprek gehouden met een Spaanstalige verkoper (“Bonjour!”), waarbij hij een pracht van een nieuwe bril wist te scoren. Al met al een goede keuze voordat we naar het “hoofdgerecht” zouden gaan.
Foto 24: Het viel niet allemaal even goed.
Foto 25: Gelukkig kwam het later op de avond goed.
Het was ons al opgevallen dat het in de stad drukker leek te zijn dan vorige dagen. Wat achteraf wel klopte, want het was de avond voor een Spaanse feestdag en dan blijkt heel Madrid uit te lopen. Een ongelofelijke drukte en veel hoge hakken en korte rokken trok aan ons voorbij, voordat we bij de, inmiddels bijna, thuisplek van Jorn en Hilbert kwamen: discoteca Palace. Een grote, ondergrondse discotheek met norse uitsmijters en personeel dat, uiteraard, geen Engels sprak. Die avond speelde er een dj met daarbij op het podium een schaars geklede dame (?) en heer die dansten en veel Spaanstalige dansmuziek. Heerlijk! En niks teveel gezegd door onze uitgaansbeesten. Op deze avond zal ik hier inhoudelijk niet teveel op ingaan, maar één tip: wil je aandacht, neem dan een professioneel uitziende camera mee naar binnen. Gegarandeerd aanspraak!
Foto 26: De “dame” op het podium.
Foto 27: En dit is al wat later op de avond.
Om zes uur werden we, net als de rest van het publiek, buiten geveegd. Gijs was al wat eerder richting hotel gegaan en ook David en Pil wilden niet te lang op de laatsten (Hilbert en Jorn) wachten en waren reeds vertrokken. Op weg naar het hotel, wat op ongeveer vier straten verwijderd lag, zagen we die laatste twee uiteindelijk zoekend en speurend over straat lopen (waggelen?): enigszins verdwaald. Als groep weer compleet verder en tenslotte bij het hotel aangekomen moesten de heren nog wel even de artiesten van eerder die dag nadoen. Resultaat: drie spartelende manspersonen op het plein… Na zevenen was het uiteindelijk voordat het licht uitging.
Foto 28: Nog even de standbeelden naspelen.
Tenminste, dat was de bedoeling…
Foto 29: Net op tijd op het vliegveld voor de terugreis.
De volgende morgen moesten we om twee uur vliegen, wat betekende dat er om uiterlijk half één ingeboekt moest worden op het vliegveld. Kwart over elf was ondergetekende wakker, wat echter niet zomaar inhield dat de rest dat ook was. Kortom, zonder ontbijt en met een taxichauffeur die ons (zeer waarschijnlijk) heeft opgelicht, waren we precies binnen de tijd op het vliegveld. Na nog even snel een brunch zaten we dan toch in het vliegtuig, wat beduidend voller zat dan op de heenreis. Hierdoor werden David en Hilbert geüpgraded naar business class en konden hun lange en vermoeide stelten wat verder spreiden dan de rest van ons. Deze keer geen verkeerd oplichtende lampjes, zodat het Aeropuerto de Madrid Barajas zonder verdere problemen kon worden verlaten. Al dacht Hilbert nog dat er naar huis gereden werd, zolang duurde het voor de juiste startbaan was gevonden.
Foto 30: En daar gaat Aeropuerto de Madrid Barajas.
Foto 31: Vanuit Brussel, op naar Nederland!
Uiteindelijk was Brussel omstreeks 17.15 uur bereikt, werd omstreeks 18.00 uur vertrokken van het vliegveld en kon om 19.00 uur de sleutel weer in de voordeur. Tijd om bij te gaan slapen!
Tot slot nog even twee dingen:
Voor trainer Cees: Jorn heeft meeste roltrappen links laten liggen en de naastgelegen trappen genomen.
Voor Jeroen: je hebt wat gemist, maat!
D’n Vjírtienuh